توپِ پلاستیکی به حیاط اسد انداخته شد که نه پاره کردن آن برای اسد خرجی دارد و نه پس دادنش

بعد ۳ هفته تهدید و کل کل کردن و چاقو کشی‌ و خط و نشان کشیدن آمریکا اعلام کرد اگر سوریه سلاح‌های خود را تحت کنترل  جامعه بین المللی قرار دهد حمله صورت نمی‌گیرد.

گویا تهدید‌ها و خط و نشان کشیدن‌ها با زد و بند‌های پشتِ پرده بین روسیه و آمریکا و ایران کار را به اینجا رساند که بعد از ۳ هفته از سخنانِ تند دولت آمریکا که حمله را حتمی اعلام میکردند، آرامش به اردوی بشار اسد و جمهوری اسلامی برگردد و بدین گونه برگی دیگر از سیاست در سوریه باز خواهد شد.

نگاهی‌ به موضع کشور‌های درگیر یا صاحب نظر در این ماجرا‌:

انگلیس با رأی منفی‌ پارلمان خود را از مخمصه بیرون کشید و جنگ را به دیگران ( ناتو، فرانسه، آمریکا و ترکیه و کشور‌های عربی‌ ) واگذار کرد، زیرا  ماجرای فروختن سلاح‌های شیمیایی که تا سالِ ۲۰۱۰ ادامه داشته است برای آنها دردِ سر سازمی‌شد و تجربه  فرانسه که در دورانِ سارکوزی به قذافی اسلحه فروخت و بعد خود به قذافی حمله کرد و رسوایی‌ها و جنجال‌های فراوانی از این ماجرا‌ برای سارکوزی و جناحش پیش آمد، آنها را به عدم دخالت در جنگِ احتمالی‌ متقاعد کرد.

روسیه اعلام کرد اگر مدرکی‌ راجع به دست داشتنِ رژیمِ اسد وجود داشته باشد با حمله مخالفت نمیکند، از طرفی‌ هم اعلام کرد موشک‌های دور برد خود را در اختیار اسد قرار خواهد داد، یعنی هم از طرفی‌ به جامعه بین المللی اعلام کرد خواهان مستند کردن ادعای آمریکا است و از طرفی‌ هم آمریکا و متحدینِ احتمالی‌ آن (اسرائیل و کشور‌های عربی‌ ) را تهدید کرد که اگر همانند جنگِ عراق بدون هماهنگی‌ و توافق حمله صورت بگیرد پشتِ اسد خواهد رفت.

رژیم اسلامیِ ایران هم مثل سایرین یکی‌ به نعل زد و یکی‌ به میخ، از طرفی‌ (زبان نسبتا دیپلماتیک) خواهانِ حلِ این ماجرا‌ از راه‌های درست بدور از جنگ بود و از طرف هم توسط نیرو‌های نظامی و نظامیان تهدید به دخالت در جنگ کرد، البته تهدید‌های نرمِ دیپلماتیک مثل اینکه آمریکا در باتلاق فرو خواهد رفت و جنگِ سختی در راه خواهد بود در کنار تهدید‌های سخت و مستقیم مثل حمله به پایگاه‌ها و مراکز تحتِ سلطه و امرِ آمریکا بازارِ گرمی‌ داشت بطوری که از فرماندهان نظامی تا امام جمعه‌ها و رئیس جمهوری و رهبر و بسیجی‌‌های رده بالا و غیره در اینباره اظهارِ نظر میکردند.

کشور‌های دیگر هم در حاشیه قرار گرفته اند و منتظرِ رأی و دستور و صلاحدید آمریکا و طرف‌های درگیر هستند که چه خواهد شد.

بدین ترتیب یکی‌ از چالش‌های بزرگِ دولتِ فعلی آمریکا که میرفت تأثیرِ جهانی‌ و داخلی‌ داشته باشد با بازی‌های پشتِ پرده حل و فصل شد و توپِ پلاستیکی به حیاط اسد انداخته شد که نه پاره کردن آن برای اسد خرجی دارد و نه پس دادنش.