حسین جان بشکن

خواست‌هایت درست و به حق، زندانی شدنت نادرست و ناحق، ولی‌ آنچه برای این رژیم ارزش ندارد جان انسان است، ما هم که چند روزی ناراحت خواهیم شد و بعد هرکدام برای دعوا‌های شخصی‌ و حزبی و سازمانی و گروهی اسمی ازت می‌آوریم و بقیه اوقات فراموش خواهی‌ شد و انگار نه توفان دیدیم و نه باران، زود فرامشت می‌کنیم همانند هزاران زندانی و قربانی دیگر که امروز فراموش شده اند و کسی‌ به فکرشان نیست غیر از مادرانِ داغ دیده و سیاه پوش و اشکبار، حسین جان بعید نیست فردا به شکنجه گرت یا قاضی و زندانبانت رأی ندهند و رئیس جمهور نشود و به ریشمان بخندند، مثل تمام زندانِ سیاسی و فعالین سیاسی که در سال‌های قبل کشته شدند و جانیان و قاتلانِ آنان با رقص و پایکوبی و آواز بدرقه پست‌های مهم تر شدند، چرا دور برویم همین ۴ سال پیش را که یادت هست بیشتر از ۱۰۰ نفر کشته شدند و ده‌ها نفر کهریزکی و یکی‌ از بانیان آن جنایت که سپاه رو به میدان کشید و شمشیر از روبست امروز رئیس جمهور منتخب شده است.

بشکن حسین جان آنچه برای رژیم و ما ارزش ندارد جان انسان است و آنچه زود فراموش می‌کنیم همان است.

دنیا هم نظاره گر خواهد بود و چند روز در حد تأسف حرفی‌ زده میشود و بعد انگار نبودی، زهرا کاظمی که یادت هست! قتل‌های خارج از کشور هم که مطمئنا شنیدی، قتل‌های زنجیره‌‌ای را هم که باید از بر باشی‌، البته تابستان ۶۷ یا قبل از آن را مطمئن نیستم آگاه باشی‌ چون تمام اشخاصی‌ که آنزمان قدرت داشتند و در مقام‌های دولتی و حکومتی حرف اول را می‌زدند بی‌ خبر بودند تو از کجا باخبر باشی‌ جانم؟

اعتصابات را بشکن ما را زیاد جدی نگیر دست‌هایمان فقط به اندازهٔ گذاشتن رأی در صندوقِ رأی قدرت دارد، صدایمان فقط یکی‌ دو روز جان دارد و بعد خاموش میشود، نفس‌هایمان همیشه در سینه حبس بوده است.

بشکن آشنای دور