امامزاده عمه

میگویند پسری با عمهٔ خود راهی‌ سفر میشود و چند روزی در راه بودند، به جایی‌ میرسند که درختی آنجا بود و سایه بر زمین افکنده بود فراهم برای استراحت، پسر و عمه به زیرِ آن درختر رفته و دمی می‌‌آسایند که بعد از زمانی‌ کوتاه پسر با دیدنِ عمه در حا‌ل استراحت شهوانی گشته و با کلی‌ خواهش و تمنّا و اصرار عمه را راضی‌ به آن کار می‌کند، بعد از استراحت آماده برای ادامه سفر میشوند که عمه تکه پارچه‌ای به یادِ آن لحظه خوش به درخت آویزان می‌کند و میروند، آنها به مقصد میرساند و چند ماه بعد دوباره از همان راه باز می‌‌آیند، درخت پر بود از تکه پارچه‌هایی‌ که  به آن آویخته و تبدیل شده بود به زیارتگاه و مردم برای حاجت به آن درخت تعظیم و تبّرک میکردند. و اینگونه امامزاده عمه به وجود آمد و بعد‌ها مرقد و بارگاه در آن ساخته شد و شجره نامه یافت و صاحبِ معجزه و شفا دهندگی شد.