dimanche 30 mai 2010

نگذاریم ۱۷ خرداد باز مادران کردستان سیاهپوش شوند







چند روزی مانده به اجرای حکم اعدام حبیب الله لطیفی دانشجو  و زندانی سیاسی کرد محکوم به اعدام، قبل از اینکه دیر بشه به فکرش باشیم نه اینکه بعد بالای دار رفتن احساسی‌ شویم و حماسه سرایی کنیم، فرزندی دیگر از دیار ما در انتظار چوبه دار است، دوستان عزیز  باز این دیو سیاه جگر گوشه‌های مادران را به قربانگاه می برد، و بعد تنها با آهی همدردی می کنیم؟ چشمان خانواده حبیب و دیگر زندانیان سیاسی محکوم به اعدام به ماست که به کمک آنها بشتابیم، دریغ نکنیم. فردا دیگر نه آهنگی و نه شعری و نه آهی و نه خشمی و نه خبری و نه اشکی کارساز نیست، نگذاریم حبیب الله دانشجوی جوان کرد هم برود نگذاریم خانواده دیگری سیاهپوش عزیزشان شوند، به اندازه ده‌ها سرزمین مادران داغدار داریم، به اندازه ده‌ها دیار لاله سرخ داریم، نگذاریم افزون شوند. دیگر مادران کردستان طاقت دیدن پیکر فرزندی دیگر را بر چوبه‌های دار ندارند، بیایید ۱۷ خرداد به هم تبریک بگیم برای نجات جان یک انسان...




2 commentaires:

  1. دوست عزیز با شما کاملا موافق هستم. به نظر شما چطور اقدام کنیم؟ پیشنهاد برای ایرانیان خارج و داخل کشور؟ تظاهرات خارج کشور در مقابل سفارت خانه های رژیم؟ تماس با سازمان عفو بین الملل در هر کشور محل سکونت؟ تهیه پتیشن و جمع آوری امضاء ؟ پیشنهادات دیگر؟

    RépondreSupprimer
  2. دوست عزیز همین پیشنهادات شما اگر انجام بگیرد قطعا جواب خواهد داد. رژیم فقط کافیه‌ از اتحاد بترسد و بفهمد همه مردم داخل و خارج از کرد گرفته تا ترک و لرو و فارس و عرب و آذری متحد هستند، عقب نشینی خواهد کرد. با نوش داروی بعد از مرگ سهراب مشکل ایران حل نمی‌شود رژیم باید بترسد که اگر فرزندی از ایران بالای دار برود آرامش نخواهد داشت در هیچ کجا، در داخل و خارج.

    RépondreSupprimer

نظر شما بدون نظارت و سانسور پخش میشود