تکلیفِ کابینهٔ روحانی هم روشن شد و ۲ تا از خوش چهرههای نظام اسلامی
که پایههای نظام بر روی آنها نهاده شده به عنوان وزیر معرفی شدند و دور
نیست رأی اعتماد هم بگیرند، چون اشخاصی که باید رأی بدن اگه بدتر نباشن
بهتر از اینها نیستند.
کاندیدایی که با وعدههای آبدار و شیرین پا به
میدان گذاشت و چپ و راست وعده میداد و اعتدال و امید و تسامح را پرچم کرده
بود تبدیل شد به دولتی که از همان آغاز وزرایش جانی و شکنجه گر باشند و
اشخاصی به آن راه یابند که روزگاری زندانیان سیاسی و مخالفان این رژیم را
لت و پار میکردند.
حکومت لاتها و جانیان و شکنجه گران، عجیب نیست
شخصی مثلِ قاضی مرتضوی که متهم به چند فقره قتل و شکنجه در کهریزک بود
۲۰۰،۰۰۰ تومن جریمه شد و شاید بشود گفت در حقِ قاضی مرتضوی اجحاف شد وگرنه الان
باید وزیر میبود و در دولتِ اعتدال و امید که شاه کلیدِ مشکلاتِ ایران
را در خورجین داشت کارهای میشد و اسمی داشت.
باری آنچه در این ۳۴
سال همواره تکرار شده است و انگار پایانی برای آن نیست دروغ و شارلاتانیسم و
جنایت و جنایتکار سروری و پروری است، انگار دلسوزانِ حافظِ نظام با
کارنامههای سیاهشان در صفی طویل هستند و یک به یک برای دریافتِ پست و
مقام جلو میآیند و بعد از مدتی به عقب صف باز میگردند و منتظر نوبتِ
بعدی میمانند. شاخصه اکثر آنها دستهای خون آلود و وفاداری به نظام ضدِّ
بشری و جیبهای گشاد است.
Aucun commentaire:
Enregistrer un commentaire
نظر شما بدون نظارت و سانسور پخش میشود