نقی‌ بهانه است برای آنچه باید بشنوید

زجر ها، فریاد ها، شکستن ها، و ناله های  ما زیر توفانِ تازیانه‌ها برایتان لذت بخش بود و مایهٔ شوق و قوتِ ایمان، برایتان نشاط می‌آورد و رضایت را در چهره هایتان می نشاند و با سری بر افراشته به آغوش خانواده برمیگشتید، برای دوباره دیدن آنها حریص بودید و روز در پسِ روز به تکرارِ آن بیشتر اصرار داشتید، آنگاه که نائی نداشتید تازیانه را به دست برادر دینی می دادید و استراحت می کردید و به فکرِ راه‌های سختتر  کردن آن بودید، از دیوار‌هایش بالا می رفتید و یک به یک کرامت و انسانیت و صداقت و شرافت و بودن را سرقت می کردید و باز لذت می بردید و به پروردگارتان هدیه می دادید، برایش قربانی می کردید و نذر مید ادید، چاپلوسی می کردید و مهر داغ بر پیشانی می زدید و تسبیح می چرخاندید.

آری  روزگاری داشتید و هنوز هم دارید، هنوز هم بر جایگاهِ حق نشسته اید و میتازید و میرانید، اگر خسته از جایگاه قبلی‌ هستید بیرون می آیید و فرایض دینی را به نحوی دیگر اجرا می‌کنید، شاید ریشی درازتر،  لباسی تمیزتر و تسبیحی گرانتر. اما همان هستید و همان پلیدی را کشان کشان با خود در کوی و برزن می برید و به گونه‌ای دیگر رضایت می گیرید. سلاح‌هایتان تیزتر شده است و رخسارتان کریهتر.

اما این روز‌ها دیگر ترسی‌ در دل دارید و هراسی در وجودتان رخنه کرده، دیگر مثل سابق توجیهی برای کارهیتان به دل‌ها راه ندارد. می‌ترسید از سایه، از‌های و هوی، از شکستن چینی‌ اعتقادات به دست قربانیان. می‌ترسید و عذاب می‌کشید که آنچه برایش همه کار کردید بی‌ هوده بوده و بار کج به مقصد نرسیده و آنچه برایش آستین بالا زده بودید وارونه شده. 

از شاهین‌ها می‌ترسید، از منتقدین و مسخره کنندگان و هتاکان به دینتان می‌ترسید و بنیادتان سست تر از همیشه شده است. از اینکه بریدن و آویزان کردن و سوزاندن و سنگ زدن و تجاوز کردن تأثیر معکوس داشته حیرانید و کابوس سراسر دنیای ناچیزتان را درنوردیده است. همان  مقدساتی که اجازهٔ هر کاری را برایتان فراهم میکرد امروز بازیچه  و نقل مجلس  و محفل بیشمار قربانیان شده اند. طنز‌ها و تمسخر‌ها چون خوره به جان افکارِ پوچ و احمقانه و سخیفتان افتاده است و آتش بر خرمن و اندوخته تان می‌‌اندازند.

دیگر با تهدید و زهر چشم گرفتن و ارعاب راه به جایی‌ نخواهید برد و تف سر بالا خواهد بود.

نقی‌ فقط بهانه است برای  آنچه  باید بشنوید