mercredi 24 février 2010

سنجیدن عکس‌العمل مردم نسبت به آنچه در سر دارند (اعدام مخالفان همچون دههٔ ۶۰)

به هوش باشیم که با ساکت ماندن جنبش و راضی‌ ماندن به تظاهرات‌ها در روز‌های نمادین حکومتی و مذهبی‌، دیر یا زود جنبش به انزوا کشانده خواهد شد و دیری نمیپاید که رژیم آخرین حربه‌های خود که همانا دستگیری و اعدام مخالفان و زندنیان سیاسی است را به اجرا میگذارد، همانطور که امروز و روز‌های گذشته حامیان حکومت به روشنی و بدون هیچ پرده پوشی حرف دل و آنچه که میباید و انتظار میرود را گفته و هیچ بدیهی‌ نیست که دارند برای آن برنامه ریزی و زمینه سازی می‌کنن، یادمان باشد در کشور ما همه چیز از یک خبر کذب یا مشکوک شروع میشود، بیشتر اوقات رژیم سعی‌ دارد حساسیت و عکس العمل مردم و مخالفان را مشاهده کند و در صورت مقبول بودن و ایجاد شرایط مناسب از پخش خبر در صدد اجرا آن بر می‌‌آید. آنچه قابل فهم است هیچ کدام از کشور‌های دنیا نمیتوانند با هیچ ابزاری این رژیم را که خود پدر خوانده آن بودند را وادار به امتیاز دهی‌ به نفع حقوق مردم کنند، بلکه تنها فشار آنها برای مذاکرات اتمی‌ است که کاملا مشهود می‌باشد و به امکان زیاد در مراحل بعدی و گریز ناپذیری رژیم در قبال تعلیق فعالیت خود، چشم بستن دنیا را از جنایت‌های آینده خود خواستار خواهد شد و چه بسا باز نیز بیگانگان بر سفرهٔ به خون آغشتهٔ مردم ایران نشسته همچون که نه باد دیده باشند و نه باران. در چند روز گذشته اخبار زیادی به بیرون درج پیدا کرد که از نظر محتوای خبری از اخبارات بزرگ و مورد توجه چند ماه اخیر بوده است. ولی‌ این اخبار نباید ذره‌ای در تلاشمان برای اطلاع رسانی در مورد حقوق بشر و اوضاع زندانیان سیاسی و مدنی و محکومین به اعدام خلل ایجاد کند، بلکه باید کامل و هشیار تر از قبل باشیم زیرا دیگر جنبش همچون طفلی ۹ ماه امادهٔ پا نهادن به دنیا می‌‌باشد. جنبش در این شرایط حساس باید با کامل خونسردی و بدون احساسات نسبت به اخبار کذب رسانه‌های رژیم و گاه خودی‌ها، شرایط را برای آماده سازی بستر اعتراضات ایجاد کند و در کوچکترین امکان موجود نسبت به هرچیزی موضع داشته باشد. اینکه کناری نشسته و چشم به راه بیانیه از این و آن باشیم ما را به جای نمیرساند اگر خواهان رفتن هستیم بی‌ آنکه بگویند می‌رویم، همانگونه که تا بحال رفتیم. بیرون گود ننشسته‌ام که بگویم لنگش کنید بلکه همانند شما شب و روز در حال اطلاع رسانی و تا آنجا که در توان داشتم در اعتراضات خارج از کشور شرکت کردم، تا آنجا که توانسته‌ام از خواب گرفتم و در فیسبوک و بالاترین و فریند فید و دیگر سایت‌های اطلاع رسانی دنبال اخبار گشته‌ام و برای انتشار آن وقت گذشته ام، منتی نیست برای آزادی وطنم بوده است.

2 commentaires:

  1. سلام داوود جان چقدر خوشحالم که با وبلاگ برگشتی‌.اسم قشنگی‌ هم داره.
    درباره آمار وبلاگ هم راست میگی‌ والله از دوستی‌ مثل تو بیشتر از این انتظار نمی‌ره چون شاهکاری.جالبه که دیروز تو برنامه ۶۰دقیقه بی‌ بی‌ سی‌ هم وبلاگم رو خوندن.از تعجب شاخ درآوردم.اتفاقا من مینویسم که همه بخونن و مثل خیلی‌ها نیستم که برای دل خودشون مینویسند.از تعریف و تمجید هم لذت نمی‌برم! بیشتر دوست دارم مطلبم نفوذ کنه.از وقتی‌ دنباله نمیرم هم تمرکزم بیشتره.
    باز هم مرسی‌ که به من لطف داری.

    RépondreSupprimer
  2. خیلی‌ خبر خوبی‌ بود دنیا جان، امیدوارم که همیشه بهترین و موفق باشید. مطمئن هستم که جز چند وبلاگ نویس اول ایران هستید و از احساسی‌ برخورد کردن و جوا گیری به دور هستید. واسه همین مطالبتون بیشتره اوقات خواننده پیدا میکنه و مانند بعضی‌ از وبلاگ نویسها اسم بزرگ و طبل تو خالی‌ نسیتید. خوشحالم که امیدید و سر زدید البته باید در درست کردن صفحه کمک کنید چون جدا هرکاری کردم سر درنیوردم. خوشحال میشم اگه کمک کنید و دستی‌ به سرو روی وبلاگم بکشید و اگر توانستید قالب قبلی‌ وبلاگتون که دفترچه بود را برام بذارید. ممنون میشم، و فعلا روز خوبی‌ داشته باشید.

    RépondreSupprimer

نظر شما بدون نظارت و سانسور پخش میشود