jeudi 6 novembre 2014

چۆن ئاده‌م له‌ به‌هه‌شت ده‌ر کرا؟











ماوه‌یه‌ک له‌مه‌وبه‌ر لێکۆله‌رانی دێرینه‌ناسی ره‌شنووسی بیره‌وه‌رییه‌کانی خۆدایان دیته‌وه‌ که‌ چه‌ند لاپه‌ڕه‌ی کراوه‌ به‌ زمانی فارسی و دواتر وه‌رگێردراوه‌ته‌ سه‌ر زمانی کووردی که‌ تێیدا باس له‌ چۆنیه‌تی خه‌لق بوون و ده‌ر کرانی "ئاده‌م" ل ه‌ به‌هه‌شت ده‌رده‌خات.
ره‌شنووسی بیره‌وه‌ریه‌کانی خودا:
رۆژی یه‌که‌م: ئه‌ورۆ توانیم کات خه‌لق بکه‌م، خۆم زۆر حه‌زی پێده‌که‌م ئایدیایه‌کی جوانه‌، پێشتر له‌ ناو دونیای ۳ بۆعدی دابووم و به‌س خۆم ده‌دیت و له‌ناو بیره‌وه‌ری خۆم دا له‌ خۆم ده‌که‌وتم و وه‌ک قه‌ره‌چی له‌ سووچێک دا داده‌نیشتم، به‌ڵام ئێستا هه‌موو شته‌کان له‌ بۆعدی کات دا ون بوون و جێگاوه‌کی زۆرم هه‌یه‌ تێیدا بگه‌رێم.
 رۆژی سێیه‌م: زۆر کاول و بێده‌نگه‌ ئه‌م کائیناته‌، ئه‌و هه‌مۆ شته‌م درووست کردووه‌ که‌س نییه‌ تۆزێک فه‌خری پێ بفرۆشم، جاران لانی که‌م بیره‌وه‌رییه‌کانم بوو ئێستا زۆر کاول و بێده‌نگه‌.
رۆژی پێنجه‌م: گاڕانێک فریشته‌م خه‌ڵق کرد تۆزێک سه‌رقال بم و رۆژگار تێپه‌رێنم.
رۆژی حه‌وته‌م: وه‌ره‌ز بووم له‌و فریشتانه‌! به‌ر شه‌قیشیان ده‌ی هه‌ر عیباده‌تت ده‌که‌ن، جا فریشته‌ش ئه‌وه‌نده‌ گه‌مژه‌!
رۆژی هه‌شته‌م: رۆژ ژمێری کائیناتم دا به‌ جبره‌ئیل رێکی بکات و ۲ رۆژ ۲رۆژ ناپه‌ڕێ و رۆژی زه‌وجیشمان بێت.
رۆژی ده‌یه‌م: قور به‌ سه‌ر جبره‌ئیل بۆ ئه‌و ئیش کردنه‌ی ئێستا رۆژی تاقمان نییه‌، بۆیه‌ بڕیارم دا گیاندارێک خه‌ڵق که‌م تۆزقالێک شعووری بێت.
رۆژی دوازه‌یه‌م: توانوم بلۆپرێنتی ئه‌و گییانداره‌ نوێیه‌ وه‌رگرم و به‌یانی ده‌مانهه‌وێ بۆ تاقی کردنه‌وه‌ دانه‌یه‌ک خه‌ڵق که‌ین ب
رۆژی چوارده‌یه‌م: گیانداری سه‌ره‌تاییمان خه‌ڵق کرد، تۆزێک بێ تام و دێزه‌یه‌ به‌ڵام کێشه‌ نییه‌، نێویم نا " ئاده‌م".ه‌ فریشته‌کانم وت سوجده‌ی بۆ ببه‌ن، به‌ڵام وا بزانم کێشه‌ له‌ خه‌لق کردی دا هه‌یه‌، ده‌یهه‌وێ له‌گه‌ڵ هه‌موو شتێکدا سێکس بکات، جبره‌ئیل و ئیزرائیل و میکائیل هه‌ر ئه‌م به‌یانییه‌ کوونیان تێ بوو، نه‌کیر و مونکیریشی ئه‌م شه‌و بانگێشت کردووه‌،  به‌ هه‌ڵه‌ نه‌چووبم ده‌یهه‌وێ ئیغفالییان بکات.
رۆژی شانزده‌یه‌م: ده‌بێ بیرێک بۆ ئاده‌م بکه‌مه‌وه‌، ئه‌و هه‌تیوه‌ سه‌گبابه‌ ئه‌ورۆ چاوی له‌ منیش داده‌گرت، ده‌بێ جوتێکی بۆ خه‌ڵق که‌م، ئیتر که‌سه‌کانی دیکه‌ ئازار نادات.
رۆژی هه‌ژده‌یه‌م: ئه‌ورۆ جوتمان بۆ ئاده‌م خه‌ڵق کرد ناوم له‌نا "حه‌وا" و که‌م و کۆرییه‌کانی پێشترمان چاک کرده‌وه‌، برارۆ له‌و جه‌رگ و دڵه‌، به‌ ژه‌هری ماری بێت، به‌ڵام هه‌ر باشه‌ ئیتر وازمان لێ دێنێ.
رۆژی بیسته‌م: ئه‌وه‌ چی بوو خه‌ڵقمان کرد، ئه‌مه‌یان هه‌ر واز ناهێنێ، جبره‌ئیل بۆته‌ لێزبییه‌ن و ئیزرائیلیش برۆی هه‌لده‌گرێ و ده‌نگی ناسک بۆته‌وه‌!!
رۆژی بیست و دووه‌م: له‌م دووانه‌ ڤه‌ره‌ز بووم، ئه‌رۆ حه‌وام فریو دا له‌ سێوی به‌هه‌شت بخوات و دواتر به‌ بیانوی سێو ده‌ریان ده‌که‌م هه‌تا که‌وه‌ زیاتر ده‌وه‌خانیان کاول نه‌کردووم.
رۆژی بیست و چواره‌م: ئۆخه‌یش خواردی و به‌ نووکه‌ شه‌ق فڕێمدانه‌ خواره‌وه‌ بۆ سه‌ر زه‌وی، گییان دیسان دیوه‌خانم ئارام بۆوه‌، جبره‌ئه‌ل و ئه‌زرائیل گروویان ده‌گرن به‌ڵام هیچ نییه‌ چاک ده‌بنه‌وه‌.

سه‌رچاوه‌:
 کمپین معترضین به مراسم مسخره ماه رمضان و ماه محرم در ایران 

mardi 4 novembre 2014

ئايا فيرعه‌ونى چیرۆكى موسا خنكاوه؟







** سه‌ره‌تا با چیرۆكى درؤ و ناراست له‌ ماڵپه‌ره‌ ئیسلامییه‌کانه‌وه‌ بخوێنینه‌وه‌!

کاتێک فرانسوا میتران له سالی ۱۹۸۱ دا بوو به سةرؤك كۆمارى فةرانسه، داواى له ميسر كرد موميايى يةكێك له فيرعه‌ونه‌كان ببه‌نه فه‌رانسه، به وته‌ى ئه‌م چیرۆكه به‌رپرسی ئه‌م لێكۆلينه‌وه‌يه گه‌وره‌ترين زاناى فه‌رانسه به ناوى پرۆفيسۆر "موريس بوكاى" بووه و ناوبراو كه‌شفى ده‌كات كه فيرعه‌ون خنكاوه و هه‌ربۆيه‌ش له‌وێ ده‌بێته موسڵمان

با بزانيين راستييه‌كان چییمان پێ ده‌لێن

بۆ زانينى راستييه‌كان چه‌ند خال ده‌خه‌ينه به‌ر لێكۆلينه‌وه

  •  ئايا لێكۆلينه‌وه‌يه‌كى وا به‌رێوه چووه؟
  •  مێژوی جوله‌كه‌كان له ميسر دا چۆنه؟
  •  موريس بوكاى كێ بووه و چی کردووه؟

  •  ئايا لێكۆلينه‌وه‌يه‌كى وا به‌رێوه چووه؟

به‌لێ وه‌ها لێكۆلينه‌وه‌يه‌ك به‌رێوه چووه به‌لام نه به‌و شێوه‌يه‌ى له مالپه‌ر و چیرۆكى موسلمانه‌كاندا باس ده‌كرێت، سه‌ره‌تا ئه‌وه‌يكه به پێی نوسراوه‌كانى كتێبى موقه‌ده‌سى مه‌سيحى  موسا هاوكات بووه له‌گه‌ل "رامسيسى دووه‌م"  له چیرؤكه‌كه دا "رامسيسى دووه‌م" كه‌سايه‌تى سه‌ره‌كييه.
به‌ڵام كێشه‌كه له چیدایه؟
سه‌رتا ئه‌وه‌ى كه موميايى " رامسيسى دووه‌م" ته‌نيا يه‌كجار بۆ لێكۆڵينه‌وه بردراوه بۆ فه‌رانسه و ئه‌ويش له سالى ۱۹۷۶ دا بووه و له سالى ۱۹۸۱ دا نه‌بردراوه بۆ فه‌رانسه.
دواتر له كاتى سه‌رۆك كۆمارى "والێری ژیسکارد دێسته‌ن" بووه و له کاتی "فروانسوا میتران" دا نه‌بووه.
هۆى هێنانى مومياییش خراپ بوون و که‌ڕوو هه‌لێنانى موميايى بووه ( له‌به‌ر بوون له ناو هه‌واى ده‌ره‌وه و هێنانه‌ ده‌ره‌وه‌ى موميايى له شوێنه‌كه‌ى) و بۆ چاک کردنه‌وه و پارێزگاری کردنی بووه.[١]،[٢]
 بۆ ئاگاداری له‌م لێكۆلينه‌وه‌يه دا ناوى پرۆفيسۆر بوكاى هه‌ر نه‌بووه و به‌شدارى له‌م لێكۆلينه‌وه‌يه دا نه‌بووه.
هه‌ر له‌م لێكۆلينه‌وه‌يه دا ده‌ركه‌وت " رامسيسى دووه‌م" نه‌خۆشى "ئارترۆز" ى بووه كه له نه‌خۆشييه‌كى به‌ناو " ئيسپۆنديليت ئانكيلۆزان" بۆى هاتووه و له راستى دا  " رامسيسى دووه‌م" له ته‌مه‌نى ۹۰ سالى دا به شێوه‌ى ئاسايى مردووه و نه‌خنكاوه. ئه‌و بۆ ماوه‌ى ۶۶ سال فيرعه‌ونى ميسر بووه و يه‌كێك له دوور و درێژترین كاتى ده‌سه‌لاتدارێيه‌تى بووه له ميسر دا. [١٢]،[١٣]،[١٤]
  •  چیرؤكى بوونى جوله‌كهكان له ميسر دا چییه؟

سه‌ره‌تا ده‌بێ بزانين به  پێی رای دێرینه ناسه‌كان هيچ به‌ڵگه‌يه‌ك بؤ ژیان کردنی موسا  و به گشتی قه‌ومى جوله‌كه له ميسر دا نه‌بيندراوه‌ته‌وه.
ميسريه‌كان ناسراون كه ته‌واوى رووداوه‌كانى رۆژانه‌ى خۆيانيان نووسيوه و هيچ که‌تيبه‌يه‌ك يان نوسراوێك نييه باسى جوله‌كه‌ى تێدابێت يان جوله‌كه‌يه‌ك له ده‌ربارى فيرعه‌ون وه‌ك زڕكور يان زڕكورى خوشك و ناوه‌كانى ديكه بوونى نه‌بووه و چیرۆكى قه‌ومى يه‌هوود و كۆچ کردنیان له میسره‌وه بۆ فه‌لستينيش راست نييه.
به‌وه‌شه‌وه هێندێك له لێكۆله‌وه‌ره‌كان هێندێك له چيرۆكه‌كانى ناو كتێبه موقه‌ده‌سه‌كان وه‌ك راست سه‌ير ده‌كه‌ن و جارجار به خه‌يالى خۆيان نيشانه بۆ ئه‌و چیرۆكانه ده‌دۆزنه‌وه، به‌لام زانايانى ئاكاديميكی  ئه‌م مه‌نهه‌جه زۆرتر ئه‌م بابه‌تانه وه‌ك لاگری و هۆگری سیاسی و ئایینی  ده‌زانن و بنه‌ماى بوونى ئه‌م شتانه ده‌به‌نه ژێر پرسیاره‌وه.

يه‌كه‌مين نيشانه‌ى بوونى جوله‌كه به شێوه‌ى به‌كۆمه‌ل له ميسر ده‌گةرێته‌وه بۆ  دواى سالى ۵۲۵ پێش زاینی، واته ئه‌و كاته‌ى كه پاشاى هه‌خامه‌نشى  ميسرى داگیر کرد و  بنکه‌ى سه‌ربازى له  دورگه‌ى " خشكه‌چه‌ى الفانتين" له سودانى باكوور دامه‌زراند و له‌وێ سه‌ربازى جوله‌كه‌ و فه‌له‌ستينى لێبووه.
له‌و نوسراوانه‌ى ماوه‌ته‌وه و به رێزمانى ئارامى نوسراوه هێندێك له‌و سه‌ربازانه جوله‌كه بوون، و له‌و كاته‌دا خةلكى ئه‌و شوێنانه له ژێر ده‌سه‌لاتى هه‌خامه‌نشييه‌كاندا بووه  و له نامه‌ى ئةره‌ستو و نوسراوه‌ى " پنداخت ئه‌سكه‌نده‌رييه" باسى ئه‌و سه‌ربازانه كراوه.[٣]،[٦]،[١٠]

به‌م لێكۆلينه‌وانه ديارى كرا جوله‌كه‌كان يه‌كه‌مجار وه‌ك سه‌رباز له ساله‌كانى ۵۰۰ پێش زاینی له‌و شوێنانه بوون و مێژوویان ناگاته ۱۲۰۰ سال پێش زایینی و له کاتی موسا دا هیچ به‌لگه‌يه‌ك نييه.
  •  با بزانين موريس بوكاى كئ بووه؟

موریس بوکای(Maurice Bucaille ) پزشکی تایبه‌تى مه‌ليك فه‌يسه‌ڵ پاشای عه‌ره‌بستان بووه و پیشه‌ى پزشكى  طب الجهاز الهضمي بووه.[١٥]

بوکای چێرۆكێك دةنوسئ و به ناوى " موميايى فيرعةون" كه تئيدا ئیدعا ده‌كات كه پزشکی  تايبه‌تى بنه‌ماله‌ى " ئه‌نور سادات " بووه و له لايه‌ن ئه‌نوه‌ر سادات رێگه‌ى پێدراوه ئه‌م لێكۆلينه‌وه‌يه به‌رێوه ببات و له‌م لێكۆلينه‌وه‌يه‌دا كه‌شفى كردووه فيرعه‌ون خنكاوه! [١٦]
لةو كاتانه‌ى پرۆفيسۆر ! بوكاى ده‌لێ له ميسر بووه و لێكۆلینه‌وه‌ى له سه‌ر موميايى فيرعه‌ون كردووه، موميايى له ژیر ده‌ست ميسرناسه‌كاندا بووه به ناوه‌كانی ( L. Balout) و ( C. Roubet)
 و شایانی سةرنجه ئةوان بابةتيكيان بلاو كردؤتةوه به ناوى  "موميايى رامسى دووةم: بةشدارى زانستى له ميسرناسى" و ئه‌م بابه‌ته دواى ۱۰ ساڵ لێكۆلينه‌وه‌ى وردی زانستى بلاو كراوه‌ته‌وه. [١٧]،[١٨]

 پرۆفيسۆر! له‌وانه‌يه ئه‌و لێكۆلينه‌وه‌يه‌ى  خوێندبێته و وتبێى با كتێبێك بنوسم و ئه‌م كتێبه بۆ مه‌ليك فه‌يسه‌ل ببه‌م و پاره و مه‌قامێكى پێ وه‌رگرم. پرۆفيسۆر!  يه‌كسال دواى بلاو بوونه‌وه‌ى لێكۆلينه‌وه‌ى ميسرناسه‌كان بلاو كرده‌وه و  كتێبى به يه‌كسال له‌سه‌ر لێكۆلينه‌وه‌ى ۱۰ سال نوسي و كۆمه‌لێك چيرۆكى دوور له راستى دارشتووه و هه‌ر به‌و ناوه‌ى لێكۆلينه‌وه‌ى زاناكان بلاوى كردۆته‌وه و له‌لايه‌ن ئيسلامييه‌كان پێشوازی باشی لێکرا.
دواتر ده‌وترێ پرۆفيسۆر! بوكاى دواى ئه‌م لێكۆلينه‌وه‌يه ده‌بێته موسلمان! له كاتێك دا ناوبراو ۱۱ سال پێشتر کتێبێکی به ناوی "  بايبل، ئيسلام و زانست" بلاو كردبۆوه و ئه‌گه‌ر بريار بووايه موسلمان ببێت ده‌بوو ئه‌وكات موسلمان ببێت له كاتێكدا كه له‌ كتێبه‌كه‌ى دا زانسته‌كانى قورعانى پشت راست کردبۆه و شانازى پێوه کردبوو.
ئه‌م پرۆفيسۆره زانايه له ناو كه‌سانى ئاكاديميك دا به ناوى بزوتنه‌وه‌ى " بوكايسم" ناسراوه به بۆنه‌ى مه‌غله‌ته و" شيبه زانست" كه به‌كارى دێنێ بۆ ئيسبات كتێبه دینییه‌کان.[١٩]
 [٢١]،[٢٢]،[٢٣] [٢٤][٢٥]
  • کورته‌ی بابه‌ته‌که‌:

۱. موریس بوکای پزشکه‌ تایبه‌تی مه‌لیک فه‌یسه‌ل پاشای عه‌ره‌بستان بووه‌ و دوکتۆری طب الجهاز الهضمي.
۲. ناوبرای هیچ شاره‌زایی سه‌باره‌ت به‌ دێرینه‌ناسی و ئاناتۆمی دێرینه‌ ناسی نه‌بووه‌
۳.  بوکای هیچکات لێکۆلینه‌وه‌ی سه‌باره‌ت به‌ مومیایی نه‌کردووه‌.
۴. ڕامسی دووه‌م له‌ ته‌مه‌نی ۹۰ ساڵی دا و دوای ۶۶ ساڵ ده‌سه‌لاتدارێی به‌ شێوه‌ی ئاسایی مردووه‌
۵. بوکای له‌ بابه‌تی زانستی که‌ ۱۰ ساڵ لێکۆلینه‌وه‌ی بۆ کراوه‌ دزی کردووه‌ و بابه‌ته‌کای ته‌حریف کردووه‌.
۶. ئاناتۆمی مومیایی ڕامسی دووه‌م له‌ ساڵی ۱۹۷۶ دا له‌ کاتی سه‌رۆک کۆماری "والێری ژیسکارد دێسته‌ن" دا بووه‌ و له‌ کاتی " فرانسوا میتران" دا نه‌بووه‌.
۷. ناوی به‌شدار بووانی لێکۆلینه‌وه‌که‌ به‌ تاواوی نوسراوه‌ به‌ڵام ناوی موریس بوکای نه‌نوسراوه‌ له‌ کاتێکدا ناوبراو خۆی به‌ سه‌رۆکی لێکۆلینه‌وه‌که‌ ناساندووه‌.
۸. کتێبه‌که‌ی به‌ ته‌واوی درۆیه‌ و ته‌نیا بۆ پاره‌ و ناوزراندن نووسراوه‌.

نووسراوه‌ی: شکاک منطق

سه‌رچاوه‌کان:

١- http://www.bbc.co.uk/history/ancient/egyptians/ramesses_01.shtml

٢- http://www.newscientist.com/article/mg18424736.400

٣- Comay, Joan. The Diaspora Story: the Epic of the Jewish People Among the Nations. Random House Inc (T), 1983.

٤- Lindenberger, James M., and Kent H. Richards, eds. Ancient Aramaic and Hebrew Letters. Scholars P, 1994.

٥- Kraeling, Emil, ed. Brooklyn Museum Aramaic Paryri: New Documents of the Fifth Century B.C. From the Jewish Colony At Elephantine. Brooklyn Museum Bookshop, 1969.

٦- Pritchard, James. Collins Atlas of the Bible. Borders P, 2003.

٧- A. van Hoonacker, Une Communité Judéo-Araméenne à Éléphantine, en Egypte, aux vi et v siècles avant J.-C, London 1915 cited, Arnold Toynbee, A Study of History, vol.5, (1939) 1964 p125

٨- John Van Seters, "The Geography of the Exodus", in The Land I Will Show You: Essays on the History and Archaeology of the Ancient Near East in Honour of J. Maxwell Miller, ed. J. Andrew Dearman and M. Patrick Graham (JSOT 343, Sheffield Academic Press, 2001), pp. 255-76

٩- James K. Hoffmeier, Israel in Egypt: The Evidence for the Authenticity of the Exodus Tradition, (OUP, 1999)

١٠- Modrzejewski, Joseph M., and Shayne J.D. Cohen. The Jews of Egypt. Trans. Robert Cornman. Princeton UP, 1997.

١١- Porten, Bezalel. Archives From Elephantine: the Life of an Ancient Jewish Military Colony. Berkeley and Los Angeles: University of California P, 1968.

١٢- http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15362343?dopt=Abstract

١٣- Rice (1999) p.165

١٤- Putnan (1990)

١٥- Galegroup Biography Resource Center

١٦- New York Times review of Mummies of the Pharaohs: Modern Medical Investigations by Maurice Bucaille. Translated by Alastair D. Pannell and the author. Illustrated. 236 pp. New York: St. Martin's Press

١٧- http://books.google.nl/books?id=MwvM09Z-7DwC&pg=PT684&lpg=PT684&dq=Ramesses%27s+mummy+returned+to+Egypt+%2B+anwar+sadat&source=bl&ots=Ui1SAAow87&sig=Z9JCE-dOXl5dtTDWO3Lt-6FFgSQ&hl=fa&sa=X&ei=tZxUUeXxBqer0AW_7IHgBA&redir_esc=y

١٨- http://books.google.nl/books?id=LAdyuWkUHM4C&pg=PA139&lpg=PA139&dq=L.+balout+mummy&source=bl&ots=QBXw3JgYD2&sig=grSSqCcb1i3tdE4rxscFcwibtSw&hl=fa&sa=X&ei=RJ5UUfW4OYL40gWU3oG4CA&redir_esc=y#v=onepage&q=L.%20balout%20mummy&f=false

١٩- Les Momies des pharaons et la médecine, Séguier, 1987 (ISBN 2906284475). Mummies of the Pharaohs: Modern Medical Investigations by Maurice Bucaille. Translated by Alastair D. Pannell and the author. Illustrated. 236 pp. New York: St. Martin's Press.

٢٠- La Bible, le Coran et la Science : Les Écritures Saintes examinées à la lumière des connaissances modernes, Seghers 1976, (ISBN 978-2221501535), Pocket 2003, (ISBN 978-2266131032)

٢١- http://books.google.co.uk/books?id=raKRY3KQspsC&pg=PA456&dq=bucaillism&hl=en&ei=kdKPTcTLCpHEswatqPmKCg&sa=X&oi=book_result&ct=result&resnum=3&ved=0CDYQ6AEwAg#v=onepage&q=bucaillism&f=false

٢٢- http://books.google.co.uk/books?id=uLjaAAAAMAAJ&q=bucaillism&dq=bucaillism&hl=en&ei=kdKPTcTLCpHEswatqPmKCg&sa=X&oi=book_result&ct=result&resnum=4&ved=0CDsQ6AEwAw

٢٣- An illusion of harmony: science and religion in Islam (2007) Taner Edis, retrieved 28 March 2011

٢٤- Jürgen von Beckerath, Chronologie des Pharaonischen Ägypten, Mainz, (1997), pp.190

٢٥- Gae Callender, The Eye Of Horus: A History of Ancient Egypt, Longman Cheshire (1993), p.263

jeudi 6 février 2014

رهبرِ مسلمینِ جهان (خامنه ای) در حال تقلب هنگام خواندنِ نماز!!



در عکسی‌ از سایتِ مهر که نمازِ جمعه را با پیش نمازیِ خامنه‌ای نشان میدهد، تابلویِ قرآن دیده میشود که در برابر خامنه‌ای قرار گرفته که به نظر می‌رسد، رهبرِ مسلمینِ جهان قادر نیست یک سوره قرآن را از بر بخواند و به ناچار سورهٔ موردِ نظر را برایش قاب کرده اند و در محراب گذاشته اند.



dimanche 2 février 2014

کامنت‌های مربوط به توزیعِ سبد کالا که عمقِ فساد و بی‌عدالتی حتی در توزیعِ چند کالای ناچیز را نشان میدهد!









با سلام فکر کنم پولدارا و کله گنده ها از ما مردم عادی که هیچ پشت و مقامی نداریم ،نیازمند ترند! واقعا که...! خداحافظ 


سلام من که حقوقم400هست وفوق دیپلم دارم سبدکالا تعلق نگرفته ولی رئیس من که حقوقش بالای 10میلیون هست تعلق گرفته خیلی خوبه 



واقعا که... من و همسرم هر دو دانشجوییم ولی سبد کالا بهمون تعلق نگرفته خیلی عادلانس 



از چه قانونی استفاده شده که بهدوخانوار با یه حقوق مساوی به یکی سبد کالا تعلق گرفته به یکی دیگه نه؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟ 



این چه جور تقسیم است در شرکت ما کارشناسان ارشد ومدیران با آن حقوق مکفی سبد گرفته اند ولی ما کارمند عادی نگرفته ایم بدون محاسبه همین جوری اس ام اس دادهاید 


سلام.بذاریدبدن به سرمایه دارهاآخه ندارن گناه دارن به نون شب محتاج هستن 



سلام به شماره 5000499پیام دادیم گفتن که سبدکالا به ما تعلق میگیره ولی بابام رفته مسولان گفتن به حساب شما پولی واریز نشده حالاتکلیف مامعلوم نیست آیاکسی باشرایط ما هست یانه ؟وآیاسبدکالا به قالیبافانی که دفترچه ی اجتماعی دارند تعلق میگیره یانه؟ 


تمام مسئولین ما سبد کالا بهش تعلق گرفته ولی همکارا و کارگرا نه 



اسمش هست که به کارمندان دولت تعلق میگیره بنده هم کارمندم ولی...... متاسفانه سبد کالاشون مثل خوشه بندی دوره قبله 



کل سرمایه من 20میلیون نمیشه به من سبد کالا تعلق نگرفته ولی من نفری می شناسم میلیادرسبد کالا گرفته آخه این شد واقعا عدالت. 


سلام قانون گفته که باید به کارمندها کارگران و ...سبد داده شود ولی چه شد بنده یک کارمند ساده هستم که بهم سبد تعلق نگرفته ولی همکاران بنده با پست های مدیریتی که همسرانشان هم کارمند هستند سبد تعلق گرفته حتی به آبدارچی بدبخت که شرکتی هست سبد تعلق نگرفته خدایی خودتان قضاوت کنید یه کجا ما باید مراجعه کنیم. 



آخه کسی که با هزار جون کندن حقوقش میشه 500...اندی دیگه حق گرفتن سبد رو نداره.بابا انصاف............ 



به کارگر بدبخت تعلق نمیگره .اونوقت به رئیس شرکت ما که میلیاردر هست سبد کالا تعلق گرفته خیلی مسخره هست . فقط مردم رو سرگرم کردید 




دولت تدبیر امید چرا به دانشویان متأهل سبد کالا تعلق نگرفته این انصافه با این همه درد و مشکل و شهریه سبد کالا تعلق نگرفته باید به چه کسی اعتراض کنیم سایت شما همه که مثل خود شما انصاف نداره 



واقعاکه مسخرس خودتون نقض قانون میکنید.طبق قانون به کارگرهام سبدتعلق میگیره.پس کو؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟ 



من کارمند دولت هستم اعلام شده به شما یارانه تعلق نمیگیرد 



چطوریه که به کارمند بانک با دو دست خونه و ماشین تعلق گرفته ولی به کارمند ساده که بعد عمری با قسط و قرض خونه دار شده و ماشین قسطی خریده تعلق نگرفت؟؟؟؟؟؟؟؟؟ 



من دانشجوهستم ومتاهل اماسبد کالایی یهم تعلق نگرفته چرا؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟ 


سلام-آخه کدوم کارمند زیر 500هزارتومان حقوق میگیره به خداتواین شرایط حقوق ماه 2میلیون هم جوابگوی زندگی مردم نیست.خواهش میکنم یه کم چشماتون رو باز کنید. 


ضعف سیستم آماری کشور باعث گردیده کارگران ، کشاورزان و بسیاری از اقشار آسیب پذیر جامعه تحت پوشش قرار نگیرند ؛افرادی زیادی هم شامل شده که واجد شرایط نیستن ............... 


پدر من یه کارگر ساختمانیه که از بیمه تامین اجتماعی کارگران ساختمانی استفاده میکنه . درآمدشم ماهیانه کولاک کنه 400 تومن میشه با 55 سال سن و سه تا بچه چرا سبد کالا به ما تعلق نگرفته اما به یه کارمند دولتی با ماهیی... تومان و سه نفر تلعق گرفته؟!!!1 
















امسال عمام نتنها خود مقوّایی بود بلکه هواپیماش هم بادکنکی بود






mercredi 29 janvier 2014

دعوت به تماشای اعدام گرم تر از همیشه







بشتابید مردم برای دیدنِ جان گرفتن مهمانِ حکومت هستید، دیر بجنبید آخرین نفس‌های یک انسان را از دست میدهید.

در بسیاری از کشور‌های دنیا با چنین پلاکارد و پارچه نوشته‌هایی‌ مردم را برای شادی و رقص و پایکوبی و جشن و نشاط دعوت می‌کنن اما در کشورِ گل و بلبلِ ما و به لطفِ رهبرِ فرزانه و رئیس جمهورِ منتخب و محبوب و معتدل و به لطف دینِ مبینِ اسلام و دستگاه قضایی مستقل و به لطفِ حقوق بشرِ اسلامی، مردم را اینگونه به مراسمِ اعدام دعوت می‌کنن، با پارچه نوشته‌های رنگی‌ و شاد مردم را به دیدن مرگ فرا میخوانند






نظارتِ استصوابی، حذف و محروم کردن در بالاترین.






چند روز پیش برای اخبارِ مربوط به اعدام‌های چند روزِ گذشته موضوعِ داغ درست کردم، اما موضوع چند دقیقه طول نکشید که حذف شد، اینکه موضوع چرا حذف شد و دلیلِ آن چه بود بماند که خود گویا است ( همون قضیه نون قرض دادن به رئیس جمهورِ بنفش)، ولی‌ علیرغم اینکه موضوع حذف شد حقِ من برای استفاده از ساختن موضوع داغ در هفته هم گرفته شد!! یعنی من موضوع داغی‌ درست کرده‌ام که به نیم ساعت نرسیده حذف شده است!! و سهمیهٔ موضوع داغ زدن را هم از دست داده ام!! برای همین میگویند همه چیزمان به همه چیزمان می‌‌آید.
اگر موضوعِ داغ به مزاجِ بالایار‌ها تلخ آمده بود، خوب حداقل بخاطر مزاجِ خود حق استفاده دوبارهٔ من را نمیگرفتن که بتوانم از این امکان که بخاطر فعالیت در این سایت به دست آورده‌ام استفاده کنم.

mercredi 22 janvier 2014

واحد توفیقی جوانِ سردشتی که با شلیکِ مستقیمِ نیرو‌های رژیمِ اسلامی کشته شد






جوانی‌ که مطمئنا امید‌ها و آرزو‌های بسیاری برای زندگی‌ داشت، جوانی‌ که می‌توانست مثل تمامِ جوانانِ دیگرِ دنیا زندگی‌ کند و به آن امید‌ها و آرزو‌ها برسد، اما شلیکِ مستقیمِ نیرو‌های انتظامی که در کمین کولبر‌ها نشسته بودند تمام آنها را در کمتر از یک ثانیه از او گرفت و برای همیشه چشمانش را به روی دنیا بست.
در دیار او جوانان طعمهٔ گلوله‌های نظامیان هستند به جرم کسبِ چندرغاز  درامدی که حکومت از آنها دریغ می‌کند، سیبل‌های زنده که راه میروند و نفس میکشند و می‌میرند و خون میریزند، جانداری که درد می‌کشد و فریاد میزند و به زمین میافتد، و البته کمتر کسی‌ برای آنها ناراحت میشود و اشک می‌ریزد، کمتر کسی‌  زنده بودن را برای آنها حق می‌داند و نام‌هایشان در لابلای اخبارِ ریز و درشت گم میشود و زیرِ انبوه پرونده‌ها به فراموشی سپرده میشود.
جوانانی که تنها گناهشان به دنیا آمدن در کشوریست که زنده و مردهٔ آنها به اندازه ترش کردنِ فلان شخص و عملِ جراحی در سنِّ ۸۰ سالگی فلانِ دیگر ارزش نداشته و نخواهد داشت.


متنِ خبرِ بقتل رسیدنِ واحدِ توفیقی به دستِ نیرو‌های نظامی، در صفحهٔ پییشرو علیپور

پیشرو علی پور: تراژدی دیگر، قتل یک کارگری مرزی توسط نیروهای جنایتکار جمهوری اسلامی در منطقه آلان سردشت!
ایسکرا(٧١١)
متاسفانه اینبار هم مثل سایر موارد دیگر یک کارگر مرزی به اسم واحد توفیقی توسط نیروهای سرکوبگر جمهوری اسلامی به قتل رسید.
واحد توفيقى در يك خانواده تنگدست به دنيا آمد و در اوايل زندگى با كار و زحمت آشنا شد و ایشان هم از همان اوایل دوران کودکی، مثل میلیونها انسان طعم تلخ نظام سرمایه داری و ظالمانه اسلامی را تجربه کرد و دوره کودکی، نوجوانی و جوانی را با همه تبعیض و نابرابری ها سپری کرد و به زندگی که شایسته انسان نبود، ادامه داد.

واحد در روستای "هرزنه" از توابع شهرستان سردشت چشم به جهان گشود،در جنگ خانمانسوز و ویرانگر دو رژیم جنایتکار بعث عراق و جمهوری اسلامی در دهه شصت و بعد از ويران شدن روستاهای هرزنه و اطراف آن، همراه با خانواده اش به مهاباد نقل مكان كرد وبه خاطر زندگی طاقت فرسا و نداشتن معيشت زندگى به مدت بيش از ١٠ سال با خانواده اش مجبور به كار در كوره های آجرپزى شد.
بعدها و پس از باز شدن روزنه اى برای كار در مرز سردشت، به آن منطقه باز گشت و مدت ٦ الى ٧سال در آن مرز مشغول به كار شد.
سرانجام در يك روز طوفانى زمستان، در تاریخ 26 دیماه 92 و در یکی از روستاهای منطقه آلان از توابع شهر سردشت به كمين مزدوران رژیم اسلامى مى افتد، او همراه با دوستانش و بدون اسبش موفق به فرار ميشود، اما مدتى بعد به خيال اين كه مزدوران مكان را ترك كرده باشند به دنبال اسبش كه تنها سرمایه و منبع در آمدش بود، برميگردد، اما مزدوران كمين را ترك نكرده بودند و با شليك مستقيم اسلحه (تک تیر)به او شليك ميكنند،بعد از اصابت گلوله،واحد هنوز زنده بود و باز هم موفق به فرار مي شود، اما اين بار زخمى بود وبه كمك دوستانش احتیاج داشت، دوستانش با بی سیم اسمش را صدا می کردند(هه وال ماوى) یعنی دوستم زنده ای، اما بخاطر گلوله اى كه به پشت ایشان اثابت كرده بود و از سينه اش خارج شده بود، زیاد قادر به پاسخگوی نبوده که جواب بي سيم دوستانش را بطور کامل بدهد كه من زنده هستم، او به كمك نياز داشت اما نميتوانست دوستانش را پيدا كند و از جايي هم كه با خشونت اين جانيان آشنا بود، خود را تسليم دزدان و نیروهای اوباش جمهوری اسلامی نكرده بود، چونکه ميدانست كه به محض دستگیر شدنش، او هم مانند دوستانش كه بعد از تسليم شدن با شكنجه اين آدمكشها جان داده بودند، جان ميدهد.
متاسفانه واحد نتوانست از اين كمين جان سالم به در ببرد، او بعد از مخفی شدنش از دست اين جانيان اسلامی، بر اثر خونريزى زياد و سرماي شديد زمستان، جان عزيزش را از دست داد.

این داستان غم انگیز صدها و دهها هزار انسان شریف و زحمتکشی ست که روزانه با این شرایط غیر انسانی مواجه می شوند، انسانهایی که ناگزیرند برای زنده ماندنشان به یکی از سخت ترین و خطر ناکترین کارها تن دهند، سخت تر از این لحاظ که در کمتر جای دنیا انسان شاهد این است که مردم برای تهیه نان شب فرزندانشان دهها کیلومتر را با پای پیاده طی کنند، بارهای سنگین را با دوش خودشان حمل کنند و در سرما و گرما و با شرایط غیر انسانی که با آن دست و پنجه نرم می کنند گریبانند، کوه و دره ها را می پیمایند تا بلکه شب با دست پر به خانه برگردند و شرمنده زن و بچه هایشان نباشند و خطر ناک به این مفهوم که هر لحظه ممکنست به کمین نیروهای دزد و چپاولگر اسلامی بیفتند و بعد از غارت اموال نه چندان زیادشان همراه با ضرب و شتم نیروهای جمهوری اسلامی قرار می گیرند و سپس ‌اسب و قاطر آنها را می کشند و بهترین حالت برای کارگران مرزی زنده ماندنشان است!
کارگران مرزی جزو کم در آمدترین قشر جامعه هستند، جدا از این کارهای طاقت فرسا و خطر ناک، امید دیگری ندارند! شغلی دیگری ندارند! کارگاه و کارخانه ای هم موجود نیست که حداقل با تمام سختی ها و حقوق بسیار ناچیزشان در آنجا باز به آن اکتفا کنند! اگر روزنه دیگری داشتند ترجیع می دادند که با آن بسوزند و بسازند و کنار بیایند، لا اقل در اینجور محیط ها بدرجاتی امنیت جانی شان بیشتر بود، اما این مردم در آن جامعه و در کردستانی که دهه هاست رژیم جنایتکار اسلامی آنجا را در نا امنی و بی حقوقی کامل نگه داشته، از این روزنه هم بی بهره اند و جدا از اینکه لاشخوران اسلامی این مناطق را میلیتاریزه کرده اند، این جامعه را به زندانی بزرگ تبدیل کرده و هست و نیست مردم را به تاراج می برند!
کارگران مرزی مثل سایر مردم زحمتکش و تحت ستم هر روز ٢ بار با مرگ مواجه می شوند، یکی بخاطر این همه ستم و تبعیضی که به آنها روا شده که در فقر مطلق به سر می برند و همه چیز را از آنها دریغ کرده اند، و دوم اینکه آنجای که در ماه تنها چند روز به کار مشغول می شوند، هر لحظه مرگ را با چشم خودشان می بینند که پاسداران نظام جهل، خرافه و سرمایه و اوباش لمپن و غارتگر اسلامی برای شکار این انسانها در کمین اند!
در قبال همه این جنایت های که بر این مردم تحمیل شده، پاسخ اوباشان اسلامی اینست که اینها قاچاق چی اند! اینها غیر قانونی در مرزها رفت و آمد می کنند! اینها وطن فروشند......!
آیا واقعا جایگاه این انسانهای شریف و زحمتکش اینست که هر روز و هر لحظه دستگیر، شکنجه و به قتل برسند؟ آیا این مردم که جزو محروم ترین قشر جامعه اند باید تمام عمر زندگی شان را با دلهره و هراس پشت سر بگذارند و هر لحظه منتظر مرگ باشند؟
طبعا اگر انسانیت زنده بماند، اگر مردم متحد باشند و اگر مجددا شعله های اعتراضات توده ای مردم به وسعت شهر و روستاهای کردستان زبانه بکشد، اینبار کارگران مرزی و دیگر مردم آزادیخواه با اتحاد یکپارچه و سراسری خودشان، دست مزدور، آخوند و گله های حزب الله و سرکوبگران مردم را کوتاه می کنند، این غیر ممکن نیست، بلکه محتمل هست! راهی نیست، مردم یا باید به این وضعیت فلاکت بار تن دهند که این هم غیر ممکنست، یا اینکه با همکاری و هماهنگی همه انسانها و نیروهای آزادیخواه زمین را زیر پای غارتگران و اشغال گران نیروهای وحشی و سرکوبگر جمهوری اسلامی داغ کنند
ما می توانیم و باید قادر باشیم صدای کارگران مرزی باشیم، جا دارد که در فرصتی مناسب زمینه اعتراضات را در خارج کشور مساعد کنیم و صدای مردمی باشیم که از بدو تولدشان تا حالا،نسل ها، از نسل قدیم تا نسل جدید همه در جهنم بزرگی به اسم ایران و تحت حاکمیت جمهوری اسلامی بسر می برند که تمام آزادیهای فردی، شخصی، سیاسی و انسانی شان به دار کشیده شده!

بار دیگر همه این جنایت ها را با صدای رساتر از قبل محکوم می کنیم، بدون شک روزی خواهد رسید که ما و مردم به همه آزادی هایمان دست خواهیم یافت و بانیان این همه جرم و جنایت را سرنگون و محاکمه می کنیم و بر خرابه و ویرانه های حکومت جهل و ننگ اسلامی، ندای آزادی و انسانیت را سر می دهیم و باید در آن جامعه، دست مذهب، آخوند و پاسداران اسلامی از زندگی مردم کوتاه باشد و جنایتکاران اسلامی به سزای اعمالشان برسند و در دادگاههای مردمی پاسخگو باشند.
سرنگون باد جمهوری اسلامی ایران

mardi 21 janvier 2014

ماموران شهرداری تهران , جوان دستفروش را جلو چشم صدها نفر وادار به خودکشی کردند !







در هر کجای دنیا این اتفاق می‌‌افتاد مردم آن کشور، کشور را بر سر مینهادند و بالا و پائینِ چنان حکومتی را له‌ و لورده میکردند، و از مأمورین مسبب آن فاجعه گرفته تا رئیس آنها و حتی نزدیک‌ترین وزیر به اینگونه مسائل و حتی رئیسِ جمهور یا نخست وزیر را نیز مجبور به نشان دادنِ عکس‌العمل میکردند، اما در ایران جوانی‌ دست فروش بخاطرِ ضبط اموالش توسطِ مأموران شهرداری دست به خود کشی‌ میزند و آب هم از آب تکان نمی‌خورد و هیچ کسی‌ هم نه مسئول شناخته میشود و نه خطا کار، نه مأموری برکنار میشود نه رئیسی استعفا میدهد و نه وزیری بازخواست میشود و نه رئیس جمهور یا نخست وزیری ابرازِ تأسف یا ناراحتی‌ میکنند. آری جانِ انسان به این اندازه بی‌ ارزش است و به این اندازه مردمِ ما در قبال جان همدیگر مسئول و پرسشگر و حق خواه هستند.
در سرزمینی که اربابانِ قدرت و قلدر مردانِ حکومتی آن صفر‌های اختلاس شان  از ۱۵ به پائین نیست و دم دستگاه‌های عریض و طویل اقتصادی از شمال تا جنوب و از غرب تا شرقِ کشور را چپاول میکنند و کسی‌ هم حق پرسشگری ندارد، باید هم جوانی‌ بخاطرِ دست فروشی دست به خود کشی‌ بزند




کوردانه: پروین ذبیحی: تا چه حد می‌تواند تحت فشار باشد که بدنش، این آخرین دارایی خود را در برابر آهن سخت قرار دهد و هستیش را به نیستی تبدیل کند. خبر کوتاه است: "در ساعت ۱۳:۳۰ دقیقه روز شنبه ماموران مترو ایستگاه گلبرگاقدام به توقیف اموال یک دستفروش جوان کرده‌اند. این دستفروش که موفق نشده اموال خودرا از ماموران مترو پس بگیرد تهدید کرده بود که در صورت عودت ندادن اموالش خود را بهزیر قطار پرتاب خواهد کرد. بعد از بی توجهی ماموران مترو و پس ندادن اموال ایندستفروش، مرد جوان خود را جلوی قطار مترو انداخته است و در اثر برخورد با قطار سر وی ازبدنش جدا شده است." خبر به همین سادگی است، به همین سادگی یک نفر جلوی چشمان 100 ها نفرخودش رو می‌کشد. یک انسان تا چه حد می‌تواند آستانه‌ی تحملش نسبت به یک رویداد پایینآمده باشد، تا چه حد می‌تواند تحت فشار باشد که بدنش، این آخرین دارایی خود را دربرابر آهن سخت قرار دهد و هستیش را به نیستی تبدیل کند. مگر می‌شود او نداند که عاقبتپرتاب خودش به جلوی مترو چیست؟ او که بیشتر از خیلی از ماها هر روزه با مرگ دست و پنجهنرم می‌کند. چه چیز او را مجبور می‌کند که ممنوعیت کار در مترو، ضبط اموالش، او را بهاینجا برساند. تصویر ساده از او به این شکل خواهد بود. احتمالا خانواده‌ای در حاشیه‌یتهران دارد(بخوانید همان باند مخوف خطرناکی که دولت همواره تبلیغاتش را می‌کند)،خانه‌ای اجاره‌‍ای، شاید مهاجر هم باشد و چندین کودک دیگر که زنده ماندنشان بهدرآمد این پسر بستگی دارد. آنها برای "بقا"، برای زنده ماندن می‌جنگند و برای زندهماندن همین کار پسران و دخترانشان در مترو و یا جاهای دیگر است که بتوانند حداقل زندهبمانند. حالا این پسر که کارش، و اموالش را غارت شده می‌بیند، می‌داند و میفهمد کهزنده ماندن خودش و خانواده اش در خطر است و در نبود آگاهی، راهی جز انتحار برای وی باقینمی‌ماند، انتحار جانش. فشار اقتصادی برای زنده ماندن در زمانه‌ای که همه چیز خصوصیمی‌شود، حتی توان فکر کردن را هم در خیلی جاها از او می‌گیرد. وقتی گفته می‌شود آنهابرای بقایشان می‌جنگند یعنی شاید حتی پولی برای جایگزینی اموال غارت شده ندارند،یعنی خانواده‌اش هیچ پولی ندارند که حتی برای چند روز که این پسر حالا که دیگر مجبوراست دنبال کار جدیدی بگردد از جیب بخورند. مسئله به هیچ عنوان اخلاقی نیست نباید بهقضاوت اخلاقی آن نشست. این تنها یک تصویر کاملا تقلیل‌گرایانه از من نسبت به این پسراست. حالا بدیهی است که اگر کودکی در این خانواده باشد باید به سرعت اگر تا الان کارنمی‌کرده است "جایگاه" برادرش را پر کند. مادر یا خواهرش باید تن فروشی کند و .... امااین دست فروشان که حالا از مترو جمع شده اند قطعا بر خواهند گشت، آن‌ها مقاومت خواهندکرد با شکلی دیگر شاید در جای دیگر. آنها محکوم به مقاومت هستند، آنها محکوم به بازگشتهستند تا زنده بمانند. این مسئله را باید در ساختارهای اقتصادی نگاه کرد، باید به ایننتیجه رسید که این دست‌فروشی و هزاران چیز مثل آن، جایگاه هستند، نفرات مهم نیستند،اگر این نفرات را حذف کنند، باز هم نفرات جدیدی جایگزین می‌شوند. شاید چندی دیگر دولتما هم مثل برزیلِ چند ده سال پیش برای حل مشکل کودکانی که کار می‌کنند و مشابه آنها بهدست پلیس سلاح بدهد و اجازه تیر تا آن‌ها را هر جا که دیدند، بکشند تا دولت را از شراین‌ها نجات دهند!! باید دانست که این جایگاه‌ها ضرورت این سیستم اقتصادی هستند و هیچراهی برای برای حل آن‌ها نیستند مگر دست بردن به ساختارها، کارهای موقتی و خیریه‌ایفقط مسکن هستند به این سیستم(اگر خود این کارها حتی از فقر هم کالایی نسازد و آن‌را درعکس‌ها، نقاشی‌ها و فیلم‌ها به طبقه متوسطی‌ها نفروشد که البته همین کار را هممی‌کنند) این اقدام شهرداری البته ریشه در بیلبوردهای چند ماهه پیشش دارد که در موردسد معبر بود و قطعا اقدامات دیگری هم خواهند کرد. پی نوشت: چند ساعت بعد از این حادثه،دو کارگر زن چند کیلومتر آن طرف تر در روز تعطیل رسمی در هنگام کار در آتشسوختند.



dimanche 5 janvier 2014

ناقوسِ رسای فاشیزم در سویس





تصویرِ بالا بیلبوردِ تبلیغاتیِ علیهِ ورود مهاجرین به سویس است که در ستیشنِ اصلی‌ شهرِ زوریخ در انظارِ عمومی‌ به نمایش گذاشته شده است و مهاجرین را به درختِ سیاهی تشبیه کرده اند که در حالِ از بین بردنِ سویس هستند، متولیانِ این بیلبورد  خواهانِ توقفِ روندِ پذیرشِ مهاجرین هستند و یادآوری میکنند که مهاجرین سویس را از بین خواهند برد.

سویس کشورِ بانکداری محبوبِ دزدان و دیکتاتور‌ها و جنایت کاران و مافیا‌های قاچاقِ انسان، اسلحه، موادِ مخدر است و بهمین دلیل هرجای دنیا کسی‌ از مردمش پولی‌ را خواست پنهان کند به آنجا پناه میبرد و کشورِ سویس با کمالِ امانتداری برایشان نگهداری و حفاظت می‌کند، کشوری که درامد عظیمی‌ از این راه به دست میاورد در قبالِ مردم آن کشور‌ها که به سویس روی می‌آورند و به دنبالِ شرایط اقتصادی بهتر یا امنیتِ جانی و بهره مندی از امکاناتِ بهتر هستند بی‌ تفاوت است و در بسیاری از اماکن عمومی‌ با نصبِ چنینِ تابلو‌هایی‌ موافقت میورزد.

اروپا در چند سالِ گذشته شاهدِ رشد و گسترشِ نژاد پرستی‌ و قدرتِ گرفتنِ احزاب و گروه‌های راست گرایی افراطی بوده است بطوری که در یونان آشکارا به تظاهرات و تبلیغ می‌پردازند و کرسی‌های پارلمان را تصاحب میکنند، در نروژ کشتار راه میاندازند و بلافاصله احزاب متمأیل به خود را بر قدرت مینشانند و در فرانسه همگام با احزاب راست گرایی میانه رو به رقابت با جریانتِ چپ برمیخیزند، آنچه امروز در اروپا در شرفِ وقوع است موجِ جدیدِ بقدرت رسیدن فاشیزم و نژاد پرستی‌ و به طبع آن خطرِ تکرارِ تراژیدی دههٔ ۳۰ تا ۵۰ِ قرنِ ۲۰ میلادی خواهد بود اگر تدابیرِ درست و انسانی‌ برای جلوگیری از آن در پیش گرفته نشود.



samedi 21 décembre 2013

مجمعِ پر تناقضِ سازمانِ ملل!








مجمعِ عمومی‌ سازمانِ ملل در حالی‌ طرحِ حسن روحانی ( مبارزه با خشونت و افراط گرایی ) را تصویب کرد که چند روز قبل همین مجمع علیه نقض حقوق بشر در ایران قطعه نامه تصویب کرده بود، وقتی‌ در چنین جایی‌ به آن‌ رتبه و جایگاه چنین تناقض‌هایی‌ باشد دیگر باید گریست به حال مللی که شاید چشمی به این سازمان بین‌المللی داشته اند.
حال باید پرسید این مجمع بفکرشان نرسید بپرسند جنابِ روحانی که که چنین طرحهایی‌ را پیشنهاد می‌کند برای جامعه جهانی‌ چطور در داخلِ کشورش ذره‌ای از آن دیده نمی‌شود و خشونت و افراطی گرایی سرتاسرِ این کشور را فرا گرفته و در ابعادِ وحشتناک مردم را دچارِ آن کرده اند!!!

شاید هم نقضِ سیستماتیک و گستردهٔ حقوقِ مردم ایران به نظرِ اعضای این مجمع خشونت و افراط گرایی نیست!!
یا احتمالا حمایتِ حکومتِ ایران از احزابِ تروریستی حزب الله و حماس و همچین تشکیل سپاه قدس و سایرِ شبکه‌های تروریستی در خارج از کشور را ترویج و استحکامِ افراطی گرایی نمی‌دانند



vendredi 6 décembre 2013

لباسِ مبارزهٔ مسالمت آمیزِ "ماندلا" به تن اصلاح طلب‌ها زار میزند





در یک روزِ گذشته چندین جا خواندم که ماندلا را با مبارزهٔ مسالمت آمیزش کم و بیش با اصلاح طلب‌های حکومتی مقایسه میکنند، البته این بحثِ جدیدی نیست و در سالِ ۸۸ نیز تئوریسین‌های اصلاح طلب چه داخلی‌ و چه خارج از کشور سعی‌ میکردند با نشان دادنِ قسمتِ مبارزهٔ مسالمت آمیزِ ماندلا اینگونه القا کنند که در برابرِ این رژیم هم مثلِ همان رژیمِ آپارتاید میشود مبارزه کرد.
این گفته چندین مشکلِ اساسی‌ برای مقایسه دارد که تا آنجایی که که اطلاع دارم سعی‌ می‌کنم به آن بپردازم، البته این نوشته به هیچ وجه زیرِ سٔوال بردنِ مبارزاتِ ماندلا و مردم آفریقایی جنوبی نیست، بلکه تنها روشن کردنِ شیادیِ اصلاح طلب‌ها در متوسل شدن به ماندلا مدِّ نظر است.

۱ - ماندلا رهبری اومخونتو وسیزوه (به معنای «نیزه ملت»، و نیز با علامت اختصاری “MK”) شاخه نظامی کنگره ملی آفریقا (ANC) را که خود یکی از بنیانگذاران آن بود بر عهده داشت و تا زمانِ دستگیری در این مقام بود و عملیات‌های خرابکارانهٔ زیادی توسطِ این شاخهٔ نظامی صورت گرفت و حتی تاره‌هایی‌ تدوین کرد که اگر فعالیت‌های خرابکارانه جواب ندهد و رژیمِ آپارتاید همچنان وجود داشت به جنگِ چریکی روی بیاورد.

پس میبینیم که حتی ماندلا هم تنها مبارزهٔ مسالمت آمیز را رهبری نمیکرد بلکه بعد از قتلِ عامِ شارپ ویل در سالِ ۱۹۶۰ که ۷۰ نفر کشته شدند و ۲۴۰ نفر زخمی شدند مبارزهٔ مسلحانه را آغاز کرد و این مبارزه کماکان حتی بعد از زندانی شدنِ ماندلا در قالب جنگ‌های چریکی با رژیمِ آپارتاید ادامه داشت. اما در طولِ این ۳۴ سال چند بار اینگونه قتل و عام‌ها در ایران صورت گرفته است؟ یک بار؟ دو بار؟ سه بار؟
  • الف - قتل و عامِ اوایل انقلاب ( اعدامِ مسئولینِ رژیمِ قبلی‌ و سایرِ تسویه حساب‌های شخصی‌ و گروهی که تحت همان نام صورت می‌گرفت) که بعضی‌‌ها آنرا هزاران نفر برآورد میکنند و آمارِ دقیقی‌ از آن در دست نیست.
  • ب - قتل و عامِ مردمِ ترکمن صحرا.
  • پ - قتلِ و عام مردمِ کردستان.
  • ت - قتل و عامِ مخالفین سیاسی در تظاهرات‌ها و سرکوبِ شدید تمامِ احزابِ سیاسی.
  • ث - قتلِ عامِ تابستانِ ۶۷ و کشتنِ هزارانِ زندانی سیاسی.
  • ج - قتلِ و عامِ تظاهراتِ مردم شهرِ سنندج و سایر شهر‌های کردستانِ ایران که بخاطرِ دستگیریِ عبدالله اوجلان راهپیمایی با مجوز برگزار کردند، هرچند آمارِ دقیقی‌ در دسترس نیست اما بعضی‌ آمار از کشته شدنِ بیش از ۲۰ نفر و دستگیری هزاران نفر و مفقود شدن ده‌ها نفر خبر می‌دادند.
  • چ - حمله به کوی دانشگاه در ۱۸ تیرِ ۱۳۷۸ که چندین دانشجو کشته و صد‌ها دانشجو زخمی و بازداشت شدند.
  • ح - سرکوبِ خونینِ تظاهرات‌های مردم در سالِ ۸۸ و همینطور تکرارِ حمله به کوی دانشگاه، آمارِ غیرِ رسمی‌ از کشته شدنِ بیش از نفر و بازداشت هزاران نفر خبر میدهند.
و ده‌ها موردِ دیگر که به شخصه حضور ذهن ندارم یا اطلاع از آن در دست نیست، مخصوصا در مناطقی که رژیم سانسور خبری بیشتری را در آن حکم کرده است.


۲ - ماندلا هیچ گونه اعتقاد و التزام و دل و دلبری با نظامِ آپارتاید نداشت و کوچکترین شکی نداشت که این رژیم باید برود و در این میان هیچ سازشی یا مصلحتی را نپذیرفت و هیچ وقت دل به مرحمتِ آن رژیم نداشت که در صورتِ شریک بودن در قدرت از مخالفت دست بردارد.

۳ - ماندلا و دوستانِ مبارزش هیچ نقشی‌ هم بوجود آمدن آن رژیم و قدرت گرفتن و شاخه دوانیدنِ آن رژیم در تمامِ عرصه‌های سیاسی، اقتصادی، نظامی، جاسوسی، سرکوب، جنایت و محدود کردنِ کشور نداشتند و ستایش گرِ بنیانگذار آن رژیمِ آپارتاید نبودند و برای دور ماندن از حملهٔ رژیم به آن متوسل نمیشدند.

۴ - حتی رژیمِ آپارتاید هم قابلِ مقایسه با رژیمِ اسلامیِ حاکم بر ایران نیست، زیرا رژیمِ ایران چنان جنایت‌ها و تبعیض‌ها و سرکوب‌ها و محدود کردن‌ها  داشته و دارد که در مقایسه با رژیمِ آپارتید میشود گفت رژیمِ آپارتایدِ آفریقای جنوبی را هم روسفید کرده است.
  •  تبعیضِ قومی
  •   تبعیضِ جنسی‌
  •  تبعیضِ دینی
  •  تبعیض نژادی

هر ۴ دلیل که در بالا اشاره کردم (البته دلیل‌های دیگر هم میتواند باشد) فاصله و خطِ متمایز و تفاوت‌های بینِ مبارزهٔ ماندلا و اصلاح طلبی در ایران ( توسطِ اصلاح طلب‌های حکومتی) را نشان میدهد و به وضوح میبینیم که آنچه ماندلا برایش مبارزه کرد و تمام عمرش را به پایش گذاشت چیزی فراتر و کاملا متفاوت از آنچیزی است که تئوریسین‌های اصلاح طلبِ داخلِ کشور و خارج از کشور سعی‌ می‌کنن با آویزان کردنِ خود به آن کلاهی برای خود دست و پا کنند.


lundi 25 novembre 2013

کره شمالی چگونه هسته ای شد؟ آیا ایران هم به همان راه میرود؟






در لینکی‌ که بالاتر ارجاع دادم چگونگی اتمی‌ شدنِ کرهٔ شمالی‌ تا حدی معقول شرح داده میشه و نکتهٔ قابلِ توجه این است که همین کار‌ها که آن زمان کرهٔ شمالی‌ میکرد و همان توافق‌ها و همان برخورد‌ها دقیقا در حالِ حاضر تکرار میشود، کرهٔ شمالی‌ بار‌ها توافق‌های بزرگ و "تاریخی‌ " را انجام داد و بار‌ها تعهداتی کاملا جدی را داد و هر بار هم برای وقت خریدن و کم کردنِ فشار بوده است.

سیاستِ کلی‌ کرهٔ شمالی‌ و ایران در این موضوع کاملا همسو هستند به مانندِ حرکتِ یک حیوانِ شکارچی که در انتظار رسیدنِ وقت برای شکار است، در مراحلِ حساس مخفی‌ میشود، حتی به عقب میرود و در بیشه‌ها خود را استتار می‌کند، و در مواقعی که می‌خواهد فاصلهٔ خود را باشکار کمتر کند با قدم‌های ریز اما محتاطانه به جلو میرود و آسته آسته به فاصلهٔ مورد نیاز برای استارتِ حمله  می‌رسد، و زمانی‌ که هم احتمال فرارِ شکار کمتر شد و هم موقعیت و شرایط را مناسب و موردِ پسند دید حمله را آغاز می‌کند.

جریانِ مذاکره و امضای توافق نامه و تعهد و نشست‌های پیاپی در رژیم اسلامی هم همین، سنجیدنِ شرایط و همچین خریدنِ زمان برای انجامِ آن، بدینگونه که نیروگاه‌ها و سایت‌های اتمی‌ که قبل از مذاکرات با سرعت مشغول کار بودند در دورانِ مذاکرات آهسته تر و محتاطانه کار میکنند تا تحریم‌ها و بحران‌ها کمی‌ سبکتر شوند و منابع اقتصادی و هجمه‌های همه جانبه و حساسیت‌ها کاهش یابد، اما آنچه که بدونِ شک توقفی در آن صورت نگرفته تلاش برای رسیدن به سلاحِ اتمی‌ است، رژیم با ساختنِ سایت‌های مشکوک در جاهای مختلف و زیاد کردنِ گزینه‌های احتمالی‌ برای بازرسی عملا معمای تخمِ مرغ شانسی را برای آژانس و سازمانِ ملل بازسازی می‌کند، عدم وجودِ شفافیت و تغییرِ مکانِ موادِ تکمیل کننده یا افزودنی‌ها یا قطعاتِ تسلیحاتی شانسِ رسیدنِ آژانس به تمام واقعیت‌ها را کمتر می‌کند، به همین خاطر در چند سالِ گذشته گزارش‌های ضدّ و نقیض را از آژانس شاهد بودیم.

همانطور که در ماجرای کرهٔ شمالی‌ دیده میشود آن رژیم هم تا آنجا که می‌توانست سرِ آژانس و شورای امنیتِ سازمانِ ملل گرم میکرد و توافق نامه‌های رنگارنگ امضا میکرد، حتی در بعضی‌ مورد تعلیقِ غنی سازی و فریزِ تمام سانتریفیوژ‌ها دیده میشود، و رژیمِ ایران نیز به نظر می‌رسد می‌خواهد از همان حربه‌های قانونی‌ برای فعالیت‌های غیرِ قانونی‌ استفاده کند، یعنی دستی‌ را در پشت با سلاحِ اتمی‌ قایم می‌کند و با دستی‌ دیگر که گچ گرفته نشان میدهد که ببینید این دستِ آسیب دیده و ناتوان توان دعوا و حمله را ندارد.


samedi 23 novembre 2013

به بهانهٔ عملیاتِ انتحاری که توسطِ ۲ نفر لبنانی و فلسطینی علیهِ سفارت رژیمِ اسلامی انجام شد





۳۵ سال هرچه حق مردم ایران بود را ریختند به پای فلسطین و لبنان، نتنها مردمِ ایران را گرسنه و معتاد و فقیر کردند و به فحشا و فروختنِ کلیه و سایرِ اعضای بدن و انواع دیگرِ کار‌ها برای به دست آوردنِ معیشت واداشتند، بلکه آنها ( مردمِ فلسطین و لبنان) را نیز به چندین جنگ و آشوب مبتلا کردند.

۷ سال جنگ را برای آزاد سازی قدس ادامه دادند و صد‌ها هزار نوجوان و جوانِ بی‌چاره و فریب خرده را به میدان‌های جنگ فرستادند و کلیدِ بهشت به گردنشان آویختند و باز نگشتند و اگر هم زنده ماندند یا اسیر بودند یا معلول و آسیب دیده از جنگ، پولِ نفت و منابع زیر زمینی‌ و رو زمینی‌ را خرجِ شعار و تبلیغ و خریدِ مزدور و ساختنِ حزب و گروه و فرقه و شهرک و آباد کردن و خراب کردن و اسلحه برای آنجا‌ها کردند، خلاصه اول و آخر و وسط و پشت و رو و همه چیز لبنان و فلسطین بود، دایه مهربان تر از مادر شده بودند و از دهان فرزندان ایران می‌گرفتند و خرجِ آنجا کردند و میکنند.

سال ۸۸ - ۸۹ مردم رو کشتند و دستگیر کردند و شکنجه دادند و بهشان تجاوز کردند چون شعار داده بودن " نه غزه نه لبنان جانم فدای ایران".
دخالت‌ها و جاسوسی‌ها و جنگ طلبی‌ها و کوبیدن بر طبلِ نفاق و آشوب و کینه توزی و نفرت و راه انداختنِ دعوا‌های قبیله‌ای و مذهبی‌ و نژادی چنین تاوانی را هم به دنبال خواهد داشت و گویا از این به بعد رژیم که از بیرونِ گود اینچیز‌ها را نظارت میکرد به داخلِ گود کشانده شده است و همانطور که خبرنگار یورو نیوز میگفت این عملیاتِ انتحاری به سفارت ایران مانند صندوق پستی بود برای پیام‌های سیاسی و نظامی به جمهوریِ اسلامی ایران که آنکه باد کاشت طوفان درو خواهد کرد.